Küllerinden doğmak nasıl bir şey acaba? Hep merak etmişimdir. Bir filmde ankakuşu vardı. Yorgun ve yaşlı.. Çocuk ona dokununca birden alev almaya başladı ve altındaki küllüğe dökülüverdi külleri. Çocuk çok korkmuştu.. Geri çekildi hemen. O sırada küller hareket etmeye başladı.. Ve küllerin arasından küçücük bir anka kuşu beliriverdi! O filmi izlediğimden beri hep merak edip imrenmişimdir küllerinden yeniden doğmaya. O kuştan öğrendim ki yorgun, yaşlı, umutsuz hissettiğimiz anlarda bile bir ışık, umut mutlaka vardır. Hatta daha güçlü olabilmek için en kötü anlarımızda küllerimizden yeniden doğarız belki de..