Yine farklı bir his keşfettim içimde. Öyle bir şey ki, yapmak istediğimden de istemediğimden de emin değilim. Tam olarak ne bu bahsettiğim şey, inanın ben de bilmiyorum. Özlem duygusu gibi burukluk veriyor içime, özlemden biraz fazla da heyecan var sanki oralarda bir yerlerde. Harekete geçmek için sabırsızlanan.. Patlamak üzere olan bir havaifişek de olabilir. 
Yaşama sevinci veriyor içime bir de. Birilerine sarılma ihtiyacı hissettiriyor. Ama biliyorum ki bu duygu aşk değil. Bu duygu bir cisim olsaydı eğer, dokunduğumda içine çekerdi beni oracıkta. Bir çeşit sihirli küre gibi. Kara deliğin içindeymişcesine oradan oraya savrulurdum biliyorum. Ama bu güzel bir şeymiş gibi davranır, kurtulana kadar tadını çıkarırdım muhtemelen. 
Yıldızlara dokunmaya çalışırdım bir de. Onların beni kurtaracağını bilirdim. Yıldızlara dokunmak bir mucize değil mi zaten? En uzaktaki şeye dokunmanın ta kendisi.. Kalbe dokunmak da öyle. Benliğinin derinlikleri.. Sahi, ne var oralarda, bilmek isterdim. Bilmiyorum, belki de kalbin yıldızlardır, ya da hem yıldızlara hem de kalp denilen şeye ulaşabilirsem evrene sarılabilirim sonunda..

Sonucumu öğrendim bugün. 
Tamam, pek beklediğim gibi gelmedi.. Hatta öğrendiğim saat biraz depresyona girmiş de olabilirim.
İğrenç değil, beklediğimden biraz düşük geldi sadece.. Böyle bekliyordum aslında biraz da.. Sınav genel olarak zordu ama yine de insan üzülüyor sıralamayı görünce.. "En kötüsü böyle olsun" demiştim, öyle oldu :)
Ama hala şansım var, biliyorum. Kurtarabilirim. Vazgeçmeyeceğim. En azından "Keşke biraz daha çalışsaydım" gibi bir pişmanlığım yok çok şükür. Elimden geleni, yapmam gerekeni yaptım. Geriye sadece LYS kaldı artık, YGSye göre daha çok güvendiğim sınav. 
Sonuna kadar gideceğim, yine sınırları zorlayacağım. "Olacak!" diyeceğim içimden. Çünkü bunu bir amaç uğruna yapıyorum. Biliyorum. 
Hayırlısı deyip akışına bırakacağım her zamanki gibi.

(SINAV SONRASI BEN TEMSİLİ)

Ne demeliyim bilmiyorum, sınavdan önce, sınavda ya da sonrasında hiç heyecanlanmadım hatta sınav başladığında tıp tıp gülerek gözetmenlerin bakışlarına maruz kaldım. Zaten sabah uyandığımda gözlüğü elime aldığım an kırılmıştı ve bantlayıp sınava girmek zorunda kaldım :) Sınavda gözlük tekrar parçalandı o ayrı bir konu. Neyse.

Normal üstü bir sınavımdaki kadar soru yaptım ama matematikte keşke birkaç soruya daha bakabilme şansım olsaydı. Türkçede 5 sosyalde 4 boşum vardi onları ikişere düşürebildim sadece.. İşaretlediğim soruları da hangi kafayla çözdüm bilmiyorum çünkü soruları hatırlamıyorum. 

Arkadaşlarımdan evlenmek isteyenler, koca arayışına girişenler, gelinlik-damatlık bakanlar, seneye tekrar deneyecekler var. Ama moral bozmak için erken olduğunu düşünüyorum. Ha baktım ki LYS de düşük geldi, o zaman ağlayıp zırlama hakkını vereceğim kendime.. Ancak o ana kadar pes etmek yok!

Yine de herkes stresliyken rahat olmak başta güzeldi ama tek rahat benmişim gibi hissettiğimden ötürü korkmaya başlıyorum. Yine de mutluyum.. Yine de hayırlısı olsun.. 

Bir an olmasın ki hızla geçmeyen..
Liseye geçmeden öleceğini düşünen ben, şu an ygsye kalan son saatlerin içerisindeyim. Hayal kurup, her türlü hadiseyi yaşadığım şu senelerde, buraya kadar geleceğimi tahmin bile etmezdim. Gerçi bu daha başlangıç, buz dağının görünen kısmı, sadece hedeflere çıkan merdiven gibi.. Sadece hayırlısıyla iyi bir şekilde atlatıp, "oraya" ulaşmak, bir şeyler kanıtlamak, göstermek istiyorum.Yapacağım(ız) çok şey var daha..
Allah emeklerinizi boşa çıkarmasın! Hepinize sınavda başarılar!