Yine farklı bir his keşfettim içimde. Öyle bir şey ki, yapmak istediğimden de istemediğimden de emin değilim. Tam olarak ne bu bahsettiğim şey, inanın ben de bilmiyorum. Özlem duygusu gibi burukluk veriyor içime, özlemden biraz fazla da heyecan var sanki oralarda bir yerlerde. Harekete geçmek için sabırsızlanan.. Patlamak üzere olan bir havaifişek de olabilir. 
Yaşama sevinci veriyor içime bir de. Birilerine sarılma ihtiyacı hissettiriyor. Ama biliyorum ki bu duygu aşk değil. Bu duygu bir cisim olsaydı eğer, dokunduğumda içine çekerdi beni oracıkta. Bir çeşit sihirli küre gibi. Kara deliğin içindeymişcesine oradan oraya savrulurdum biliyorum. Ama bu güzel bir şeymiş gibi davranır, kurtulana kadar tadını çıkarırdım muhtemelen. 
Yıldızlara dokunmaya çalışırdım bir de. Onların beni kurtaracağını bilirdim. Yıldızlara dokunmak bir mucize değil mi zaten? En uzaktaki şeye dokunmanın ta kendisi.. Kalbe dokunmak da öyle. Benliğinin derinlikleri.. Sahi, ne var oralarda, bilmek isterdim. Bilmiyorum, belki de kalbin yıldızlardır, ya da hem yıldızlara hem de kalp denilen şeye ulaşabilirsem evrene sarılabilirim sonunda..