Bir şeyleri kaldıramıyorum artık. Her şeyi içime atmaktan yoruldum. İşler yoluna girmişken içimde ya da dışarda beliren bir olumsuzlukla karşılaşıyorum. İnsanlar anlat diyor ama konuşmaktan bile yoruluyorum artık. Geçti gibi oluyor bazen ama çok acı çekiyorum. Sadece kendi acımı paylaşır gibi gözüksem de başkalarının dertlerine çözüm bulmaya çalışırken onun derdi benim oluyor ve ona da kafayı takıyorum. Gereğinden fazla kötü hissediyorum. Beni anlayabilecek acılarımı azaltacak birini istiyorum ama olmuyor ve bir süre bunun bencillik olduğunu düşünüyorum. Dertten boğuluyorum kaldıramıyorum, bunu bi arkadaşıma yazmak yerine buraya yazıyorum çünkü birkaç kişi dışında artık birilerinin eleştirilerini ve saçma önerilerini kaldıracak tahammülüm gücüm kalmadı. Herkesi geride bırakmak istiyorum. Sıkıntı yaratan herkesi, herşeyi.. Bir şeyler kanıtlamak istiyorum. Göstermek istiyorum insanlara. Faydam dokunsun, eğlendireyim istiyorum. Mutlu etmek istiyorum. Hayal gücümün sınırlarını zorlamak istiyorum. Ve o masaya oturup çalıştığımda hemen karşılığını görmek istiyorum bu yüzden. Yapamadığımda umutsuzluğumda boğulmaya devam ediyorum ve ben, pes etmeye başlıyorum.