Çağrı

Kar yağdığında, Rüzgar estiğinde, O şarkıları dinlediğimde bazen, İçimde farklı bir dünya arıyorum. Her arayışımda kapı açmak istiyorum. Farklı bir dünyaya Umutsuzca. Beni bu gerçeklikten bir an olsun alıp götürebilecek bir geçit arıyorum. Toprağın altında belki, Bulutların üstünden de gidebilirim, Belki de rüzgar götürür; Belki de akan nehirlere kaptırırım kendimi, Kapılır giderim. Ağaçların yapraklarının havada süzülmesini izlerken düşünüyorum hep Bir yaprak mı olsaydım acaba diye. En üstün varlık olduğumuzu söylerler, iradesi olan tek canlı olduğumuzu.. Peki ya şu yaprak bile benden daha özgür olduğunu fısıldıyorsa bana? Ya bu hapishaneden çıkamıyorsa ruhum? Belki de çıkaramıyorumdur ruhumu. Sahi, okuyan kişi, sen biliyor musun bir yolunu? Biliyorsan söyle. Çünkü iyi değilim. Olabilir miyim ki iyi? Belki de kötüyümdür. İyiyim bugün. Yarın kötü. Düşünüyorum bazen Aslında her gün Her an Böyle olan, hisseden tek ben miyim diye. Ki aslında biliyorum, Başkalarının da olduğunu. Ama bulamıyorum. Bulsam alıp karşıma konuşacağım. Ama yok işte. Günler geçiyor. Uyuyorum zoraki. Uyanıyorum. Kendime gelmem üç saatimi aldı bugün. O üç saat, Koskoca üç saat Sadece düşündüm. Gözlerimi kapattım her zamanki gibi Gittim yıldızlara, galaksilere. Bulutları büktüğüm rüyalarıma döndüm. Bulut olduğum rüyalarıma. Kar tanesi olduğum rüyalarıma. Denize, toprağa karışan.. Denizkızı oldum sonra. Okyanusta aradım bir de onu. Şansımı denemek istedim sadece. Kim/ne olduğunu bilmediğin birini/bir şeyi aramak zormuş meğer. Yine de yüzdüm, devam ettim. Seslendim okyanusun diplerine, çatlakların aralarına kadar. "Yıldızlara dokunabilecek birileri var mı?" diye. Seslendim. Dinledim sonra. Yankımı duydum sadece. Okyanusun dibinde.. Kalktım yataktan. Sıradan bir günmüşcesine. Dışarı çıktım. Aynı yüzleri gördüm yine. Aynıydı hepsi. Sıradan İçi geçmiş insanlar. Aşk acısı çektiğini sanan Ölse bunu tweet atabilecek insanlar Makyajıyla hüznünü kapatmayı becerememiş Yükü saçlarının aklarına düşen Timsah gözyaşları olan insanlar gördüm. Işıltılı tabelalar, reklamlar Her şey aynı sahteliğindeydi yine. Niye ayrılmıştım sanki Okyanusumdan, gökyüzümden? Onu aramak daha kolaydı. 

Sahtelikten sahiciydi aradığım.