Zaman akıp gidiyor ve hala aynı yere takılıp kaldığımı hissediyorum.
Tam "Buldum!" dediğim anda yıkılıyorum ve yanıldığımı söylüyor yaşananlar.
Ve farkediyorum ki bulamamışım.
Yaklaşamamışım bile.
Kalbime dokunduğumda üşüyorum, diğerleri ısınsa da,
Derinlerdeki soğuk kıvılcım üşütüyor beni, diğerleri etkilenmese de.
Körükleniyor o soğuk kıvılcım, yandıkça üşüyorum.

Sebebi ben miyim yoksa "diğerleri" mi?
Sorunu kimde, nerede aramalıyım? Ne için kimi suçlamalıyım?
Neden güvenemiyorum kendime, insanlara?
Neden herkese güveniyormuş gibi davranıyorum istemeden?

Neden istemsizce bulutlara dokunmak istiyorum?