Her zaman olduğu gibi, bu aralar yine ağır bilançomuz; 28 ölü, 100 yaralı.
Merak ediyordum önceden. Ne zaman bitecek bu hüzün, bu gözyaşları diye. Farkettim ki bitmeyecek. Aptal bir hükümet ve devlet düzeni yüzünden kendi kendini yiyip bitiren bir ülke olup çıktık işte.
Alıştım artık. Eskisi kadar üzülmüyorum ya ölümlere! Film izlemek gibi oldu haberler. Bi ara televizyonu açmaya, gazeteyi okumaya korkardım. Artık korktuğumdan değil, alıştığımdan okumuyorum. Hangi haberler çıkabiliyor tahmin edilebilir bizim ülkemizde çünkü. Kim karısını öldürmüş, kim kuyuda boğulmuş, yine nerde şehit verdik, yine nerde patlama oldu ve suçlular hemen aklanabildi, yine kime hangi iftiralar atıldı? İkı gün kal Türkiye'de, tahmin edersin, bulursun.