"Günaydın! Elim boş gelmek istemedim bu sabah ve sana kek getirdim yeeey!"
"Komodinin üstüne para da bırakabilirdin aslında."
"Komikti. Dün sürdüğüm ojeleri görmek ister misin?"
"Oha! Rengi çok güzel!"
"Dur.. Bir dakika. Zihninin bana oje sürdürmesini de geçtim, ojelerimi  mi beğendin sen? Depresyonda olduğunu biliyordum."
"Ne var ya güzel olmuş işte."
"N-ne? O kadar depresyondasın ki kendin bile olamıyorsun. Canım, sarılalım mı?"
"İyiyim!"
"Değilsin! İkimize de bir iyilik yap ve pastaneyi arayıp hasta olduğunu söyle, dinlen bugün."
"Gökkuşağı sıçmıyorum senin gibi."
"Bıraksan iki hafta uyuruz ama biliyorsun değil mi? Gerçekten bazen o kadar çok uyuyasım geliyor ki beni yataktan kazısınlar istiyorum. Bir de kedi. Bir de naneli çay."
"Bak. Senin aksine, lüks açısından Paris Hilton çakması, ben asla yatmam. Duygularına yenik düşmek zenginler içindir. Depresyona girip günlerce çıkmamak için fazla fakirim, tamam mı? Sıradan insanlar uyanırlar, öğlenki derse giderken dolmuş parası vermemek için sabahın köründeki beleş okul servisini beklerler, işe gidip gün içinde kırkbeş tane pasta önünden geçmesine rağmen sadece onların fotoğrafını çeker -
"Git ve dinlen sadece. Beni de yoruyorsun. "
"Bak, benim düzenim bu tamam mı? Geçinmeye çalıştım, projelerde boğulmamaya çalıştım, yanlış kişilere aşık oldum, sevgilileri, şişeleri ya da iğneleri olduğunu öğrendim. Ve hayatıma devam ettim."
"Eminim etmişsindir."
"Bazen atlatmak için şişeleri kullandım, iğneleri, belki de kızları da kullanabilirim. Ama işim bittiğinde bitmiştir."
"Emin misin? Bu kadar mı? Öylece bitti yani? Vov. Ben hala geçen senelerdeki o saçma sapan günü atlatamadığımızı fark ediyorum bazen. O kadar sinirime dokunuyor ki-"
"Şşş onu da başka bir yazıya saklasan?"
"Doğru haklısın. Sadece.. uzun zamandır seninle konuşmuyorduk. İyi hissettirdi."
"Evet en son artık yaşamayacağını söylemiştim seni öldürecektim vs vs."
"Ama burdayım işte. Hehe."
"Farkındaysan hala elimde bıçak var."
"Lütfen keki kesmeye devam et."
"Aynı bedende olmamızdan nefret ediyorum."
"Ben de."