Üzülüyorum baba.

Burada olmayışın üzüyor beni.

Hiçbir güzel anımı anlatamamak üzüyor.

Kardeşlerimin hali üzüyor.

Anlatamıyorum ama üzülüyorum.

Çok üzülüyorum hem de.

Hiç yokmuşsun gibi davranmak istemiyorum.

Okulda mutlu gibi takılmak istemiyorum.

Eve döndüğümde "Babam geldi mi?" diye sormak istiyorum anneme eskisi gibi.

Her hafta sonu ağlamak için okula gelmek istemiyorum baba.
Korkuyorum.
Daha kötü oluyor içim. Dışardan ne kadar "daha da umursamaz" görünsem de.
Olmuyor işte.
Kabuslar görüyorum artık. Uyuyamıyorum.
Babasının yokluğuna alışmış insanlar görüyorum baba.
Ben alışmak istemiyorum.