Ve arkadaşım sordu "Kendini tanıyor musun?" diye.

Senebesene farklı, imkansız hayaller kurduğunu düşünen ama daha sonra hayalleri tek tek gerçekleşince her zaman bir umut olduğuna inanan, yanlış arkadaşlar, yanlış kararlar, pişmanlık ve üzüntülerden kurtulamayan ama bir yandan da şanslı hisseden, üstünden aylar geçen olayların etkisini hala atlatamamış, kalp kırmış ve kalbi kırılmış, insanların ne dediğini gereğinden fazla ciddiye alan, sadece müzik dinlerken, yazı yazarken, çizim yaparken ya da arkadaşlarıyla konuşurken mutlu ya da tam olabilen, sevdiği birşeyle meşgul olmadığı her an kafasında soru işaretleri ve anlamsızlıklar olan, henüz yeterince olmamış, pişmemiş, büyümemiş, sürekli "Aynı hatayı tekrar yapmayacağım" dese de her gün envai çeşit hata yapmaya devam eden, yere düşüp dizlerini kanatan ve birinin onu kaldırmasını bekleyen, insanlara olan sevgisi başka hiçbir sevgiye benzemeyen ama artık bunu gizleyecek olan bir kızım.