Böyle bir an önce üniversiteye geçmek istiyorum. Hayallerim arkadaşlarım umutlarım orada çünkü. Ama bir yandan da böyle kalmak istiyorum. Bu maratonda, bu okulda, bu dershanede, bu yurtta.. Arkadaşlarımla hep gece yarısı acıktıkça ramen yemek istiyorum ama biliyorum ki seneye hepsi bitecek, okula bi daha pijamayla gidemeyecek olmamın hüznü var içime şimdiden. Ya da daha ilginç olanı şu ki çok umutluyum kazanma konusunda. Çünkü farkındayım ki Allah sürekli bir yol, işaret gösteriyor. Biliyorum. Herkes inanıyor, apartman görevlimiz bile. Babamın babasının amca kızının öğrencisi bile.
Ben de inanıyorum
Ama bilmiyorum işte. tuhaf biraz.