Vedalaştık. Ve patladım.
Son damla düşmüştü sanırım.
Ağladım. Tutamadım kendimi. Bahçeli'den eve kadar ağladım.

Annem sarıldı. Sımsıkı sarıldı. Ağlamamalıydım onun yanında, ama dayanamayacak kadar salağım maalesef.
"Sarılır mısın bana?" dedi. Kollarımı göğsümde birleştirdim. Artık ağlamayıp sakinleşmek için gözlerimi kimsenin açamayacağı kadar sıkı kapattığımdan emindim. Kollarımı da birbirine kavuşturdum. Annem tuttu bileğimi.
Sarıldım.
"Kendini neden rahat bırakmıyorsun?" diye sordu. Bırakırsam korkardı benden. Eminim.
Yatağıma götürdü beni. Saçlarımı okşadı. Ellerime baktı. O iğrenç suratıma baktı. Ayrılmadı yanımdan. Sakinleşeceğimi düşündü, bekledi.. bekledi.. Tavana ağzım açık baktım yarım saat. Beni izledi yine.
Gözlerim sızlıyor.
Neyse gidip snap atacağım by

edit: friends de izledim